در حال ویرایش راهپیمایی فضایی
هشدار: شما وارد نشدهاید. نشانی آیپی شما برای عموم قابل مشاهده خواهد بود اگر هر تغییری ایجاد کنید. اگر وارد شوید یا یک حساب کاربری بسازید، ویرایشهایتان به نام کاربریتان نسبت داده خواهد شد، همراه با مزایای دیگر.
این ویرایش را میتوان خنثی کرد.
لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که میخواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثیسازی ویرایش را به پایان ببرید.
نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[category:فناوری فضایی]] | [[category:فناوری فضایی]] | ||
+ | [[File:Soichi 20Noguchi em 20alta.jpg|thumb|سوئیچی ناگوچی فضانورد ژاپنی در حال راهپیمایی فضایی پس از خروج از فضاپیمای دیسکاوری]] | ||
راهپیمایی فضایی، فعالیت بیرون از سفینه، یا فعالیت برونناوی (به انگلیسی:Extra-Vehicular Activity) به عملیّات خروج فضانورد از فضاپیما گفته میشود. این اصطلاح نه تنها برای فضانوردانی که در مدار زمین از [[فضاپیما]] خارج میشوند، بلکه برای فضانوردانی که بر روی [[ماه]] راهپیمایی کردند نیز به کار میرود. فضانوردانی که اقدام به راهپیمایی فضایی میکنند، باید لباس فضایی ویژهای بپوشند که آنها را در خلأ فضا و در مقابل تشعشعات خطرناک کیهانی محافظت کند. | راهپیمایی فضایی، فعالیت بیرون از سفینه، یا فعالیت برونناوی (به انگلیسی:Extra-Vehicular Activity) به عملیّات خروج فضانورد از فضاپیما گفته میشود. این اصطلاح نه تنها برای فضانوردانی که در مدار زمین از [[فضاپیما]] خارج میشوند، بلکه برای فضانوردانی که بر روی [[ماه]] راهپیمایی کردند نیز به کار میرود. فضانوردانی که اقدام به راهپیمایی فضایی میکنند، باید لباس فضایی ویژهای بپوشند که آنها را در خلأ فضا و در مقابل تشعشعات خطرناک کیهانی محافظت کند. | ||
سطر ۱۳: | سطر ۱۴: | ||
نخستین راهپیمایی فضایی بدون استفاده از کابل اطمینان در مدار زمین در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ (۷ فوریه ۱۹۸۴) توسط بروس مککندلس فضانورد آمریکایی پس از خروج وی از فضاپیمای چلنجر انجام شد. پس از دقایقی، رابرت استوارت هم به او پیوست. راهپیمایی فضایی این دو فضانورد ۵ ساعت و ۵۵ دقیقه به طول انجامید. | نخستین راهپیمایی فضایی بدون استفاده از کابل اطمینان در مدار زمین در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۶۲ (۷ فوریه ۱۹۸۴) توسط بروس مککندلس فضانورد آمریکایی پس از خروج وی از فضاپیمای چلنجر انجام شد. پس از دقایقی، رابرت استوارت هم به او پیوست. راهپیمایی فضایی این دو فضانورد ۵ ساعت و ۵۵ دقیقه به طول انجامید. | ||
نخستین فضانورد زن که اقدام به راهپیمایی فضایی کرد، اسوتلانا ساویتسکایا کیهاننورد روسی بود. وی در تاریخ ۳ مرداد ۱۳۶۳ (۲۵ ژوئیه ۱۹۸۴) از ایستگاه فضایی سالیوت-۷ خارج شد و راهپیمایی او در مدار زمین به مدت ۳ ساعت و ۳۵ دقیقه به طول انجامید. | نخستین فضانورد زن که اقدام به راهپیمایی فضایی کرد، اسوتلانا ساویتسکایا کیهاننورد روسی بود. وی در تاریخ ۳ مرداد ۱۳۶۳ (۲۵ ژوئیه ۱۹۸۴) از ایستگاه فضایی سالیوت-۷ خارج شد و راهپیمایی او در مدار زمین به مدت ۳ ساعت و ۳۵ دقیقه به طول انجامید. | ||
− | طولانیترین عملیات راهپیمایی فضایی به مدت ۸ ساعت و ۵۶ دقیقه توسط سوزان هلمز فضانورد آمریکایی در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۷۹ (۱۱ مارس ۲۰۰۱) انجام شد. | + | طولانیترین عملیات راهپیمایی فضایی به مدت ۸ ساعت و ۵۶ دقیقه توسط سوزان هلمز فضانورد آمریکایی در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۷۹ (۱۱ مارس ۲۰۰۱) انجام شد.[۲] |
آناتولی سولوویف فضانورد روسی با ۱۶ راهپیمایی دارای رکورد بیشترین تعداد راهپیمایی فضایی است. وی رکورددار بیشترین ساعات راهپیمایی فضایی نیز هست: ۱۶ راهپیمایی فضایی او جمعاً ۸۲ ساعت و ۲۲ دقیقه به طول انجامیدهاند. | آناتولی سولوویف فضانورد روسی با ۱۶ راهپیمایی دارای رکورد بیشترین تعداد راهپیمایی فضایی است. وی رکورددار بیشترین ساعات راهپیمایی فضایی نیز هست: ۱۶ راهپیمایی فضایی او جمعاً ۸۲ ساعت و ۲۲ دقیقه به طول انجامیدهاند. | ||
سطر ۲۷: | سطر ۲۸: | ||
راهپیمایی فضایی ریسکها و خطرهای زیادی به همراه دارد. مهمترین ریسکی که فضانورد در هنگام راهپیمایی فضایی با آن روبرو است، برخورد با خرده [[زبالههای فضایی]] است. فضاپیماها و سایر مدارگردها در مدار زمین با سرعت بسیار بالایی در حرکت هستند؛ برای مثال سرعت حرکت ایستگاه فضایی بینالمللی در مدار زمین بیش از ۲۷۶۰۰ کیلومتر بر ساعت است. در چنین سرعتی، انرژی جنبشی ذرات بسیار کوچک مانند یک قطعه فلز ریز یا حتی یک ذره ماسه بسیار بالا است، و میتوانند در برخورد با فضانورد مثل گلوله تفنگ عمل کنند! | راهپیمایی فضایی ریسکها و خطرهای زیادی به همراه دارد. مهمترین ریسکی که فضانورد در هنگام راهپیمایی فضایی با آن روبرو است، برخورد با خرده [[زبالههای فضایی]] است. فضاپیماها و سایر مدارگردها در مدار زمین با سرعت بسیار بالایی در حرکت هستند؛ برای مثال سرعت حرکت ایستگاه فضایی بینالمللی در مدار زمین بیش از ۲۷۶۰۰ کیلومتر بر ساعت است. در چنین سرعتی، انرژی جنبشی ذرات بسیار کوچک مانند یک قطعه فلز ریز یا حتی یک ذره ماسه بسیار بالا است، و میتوانند در برخورد با فضانورد مثل گلوله تفنگ عمل کنند! | ||
− | پس از آغاز راهپیماییهای فضایی، خطرات ناشی از برخورد پسماندهای بسیار کوچکی که میتوانست به راحتی پوشش نازک و حساس لباس فضانوردان را پاره کند، معضل دیگری بود که آژانسهای فضایی را به تحقیق و تفکر بیشتری واداشت. این موضوع در سال ۱۹۹۱، زمانی که دستکش یکی از فضانوردان شاتل فضایی آتلانتیس هنگام راهپیمایی و در اثر برخورد بسیار کوچکی پاره شد، اهمیت ویژهای یافت. | + | پس از آغاز راهپیماییهای فضایی، خطرات ناشی از برخورد پسماندهای بسیار کوچکی که میتوانست به راحتی پوشش نازک و حساس لباس فضانوردان را پاره کند، معضل دیگری بود که آژانسهای فضایی را به تحقیق و تفکر بیشتری واداشت. این موضوع در سال ۱۹۹۱، زمانی که دستکش یکی از فضانوردان شاتل فضایی آتلانتیس هنگام راهپیمایی و در اثر برخورد بسیار کوچکی پاره شد، اهمیت ویژهای یافت.[۳] |
با هر ماموریت فضایی جدید، پسماندهای فضایی بیشتری تولید میشود و ریسک برخورد قطعات ریز با فضانوردان هم افزایش مییابد. به این پدیده سندروم کسلر میگویند. | با هر ماموریت فضایی جدید، پسماندهای فضایی بیشتری تولید میشود و ریسک برخورد قطعات ریز با فضانوردان هم افزایش مییابد. به این پدیده سندروم کسلر میگویند. | ||
سطر ۳۴: | سطر ۳۵: | ||
مشکل دیگر اینجاست که شرایط خلأ و بیوزنی راهپیمایی فضایی را نمیتوان به خوبی در مراکز آموزش فضانوردی در زمین شبیهسازی کرد. این موضوع باعث میشود که فضانوردی که ساعتها برای راهپیمایی فضایی خود تمرین کردهاست، پس از خروج از فضاپیما با تجربهای متفاوت مواجه شود و دچار ترس، تنش، و یا فشار شدید روانی گردد. | مشکل دیگر اینجاست که شرایط خلأ و بیوزنی راهپیمایی فضایی را نمیتوان به خوبی در مراکز آموزش فضانوردی در زمین شبیهسازی کرد. این موضوع باعث میشود که فضانوردی که ساعتها برای راهپیمایی فضایی خود تمرین کردهاست، پس از خروج از فضاپیما با تجربهای متفاوت مواجه شود و دچار ترس، تنش، و یا فشار شدید روانی گردد. | ||
− | برای مثال، فشار هوای درون لباس فضایی الکسی لئونوف در جریان نخستین راهپیمایی فضایی بطور پیشبینینشده آنقدر بالا رفت که وی تقریبا توان حرکت دادن دست و پا و خم کردن مفصلهای لباسش را از دست داد، و برای بازگشت به محفظه هوایی دچار مشکل جدی شد. خوشبختانه او در لباس فضاییاش اکسیژن خالص تنفس میکرد و با باز کردن شیر اطمینان موفق شد قسمتی از اکسیژن درون لباس را خارج کند و فشار لباس را به زیر ۲۸ کیلوپاسکال کاهش داده، به درون محفظه هوایی و سپس فضاپیمایش بازگردد. | + | برای مثال، فشار هوای درون لباس فضایی الکسی لئونوف در جریان نخستین راهپیمایی فضایی بطور پیشبینینشده آنقدر بالا رفت که وی تقریبا توان حرکت دادن دست و پا و خم کردن مفصلهای لباسش را از دست داد، و برای بازگشت به محفظه هوایی دچار مشکل جدی شد. خوشبختانه او در لباس فضاییاش اکسیژن خالص تنفس میکرد و با باز کردن شیر اطمینان موفق شد قسمتی از اکسیژن درون لباس را خارج کند و فشار لباس را به زیر ۲۸ کیلوپاسکال کاهش داده، به درون محفظه هوایی و سپس فضاپیمایش بازگردد.[۴] |
− | شبیهسازی راهپیمایی فضایی معمولاً درون یک مخزن عظیم آب انجام میگیرد، و شرایط بهگونهای تنظیم میشود که فضانوردان حالت شناوری خنثی را تجربه کنند. «آزمایشگاه آب» در مرکز آموزش فضانوردان گاگارین در شهرک | + | شبیهسازی راهپیمایی فضایی معمولاً درون یک مخزن عظیم آب انجام میگیرد، و شرایط بهگونهای تنظیم میشود که فضانوردان حالت شناوری خنثی را تجربه کنند. «آزمایشگاه آب» در مرکز آموزش فضانوردان گاگارین در شهرک ستارهها، و «آزمایشگاه شناوری خنثی» در پایگاه فضایی جانسون از این گونه مخازن آب برای آموزش و تمرین راهپیمایی فضایی بهرهمند هستند. |
=== پنچری لباس فضایی === | === پنچری لباس فضایی === |