پرتوهای کیهانی: تفاوت بین نسخهها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
|||
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | {{نیازمند منبع}} {{نوشتار خرد}} | |
− | |||
− | |||
− | منابع این ذرات به ترتیب انرژی(از انرزی کمتر به بیشتر) عبارتند از:[[ستاره نوترونی]]، [[کوتوله سفید]]، [[لکههای خورشیدی]]، هسته ی فعال کهکشانی، فضای میانسیارهای، باقیمانده [[ابر نواختر]]، دیسک کهکشان، هاله کهکشان، | + | پرتوهای کیهانی واقعاً پرتو به معنای امواج و همانند تابش های الکترومغناطیسی نیستند بلکه ذرّات اتمی هستند که درفضا با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می کنند . |
+ | 40 سال پیش و زمانی که فضانوردان آپولو به سوی [[ماه]] می رفتند، از طریق سیستم رادیویی گزارش هایی عجیب را در مورد مشاهده ی برق نور،حتی زمانی که چشمانشان بسته بودند را ارسال می کردند.در واقع این برق ها همان پرتو های کیهانی بودند که به طور مداوم جو [[زمین]] را مورد حمله قرار می دهند . | ||
+ | اتم شامل سه جز اصلی می باشد که عبارتند از پروتون نوترون و الکترون . که دو جز آن یعنی [[پروتون]] و [[نوترون]] در هسته اتم قرار دارند .پرتوهای کیهانی که از [[کهکشان راه شیری]] خودمان می آیند بیشتر از پروتون تشکیل شده اند. | ||
+ | |||
+ | منابع این ذرات به ترتیب انرژی(از انرزی کمتر به بیشتر) عبارتند از:[[ستاره نوترونی]]، [[کوتوله سفید]]، [[لکههای خورشیدی]]، هسته ی فعال کهکشانی، فضای میانسیارهای، باقیمانده [[ابر نواختر]]، دیسک کهکشان، هاله کهکشان، خوشههای کهکشانی | ||
با این حال هنوز بخشهای زیادی از منابع پرتوهای کیهانی ناشناخته ماندهاست. | با این حال هنوز بخشهای زیادی از منابع پرتوهای کیهانی ناشناخته ماندهاست. | ||
− | پرتو های کیهانی به طوری عادی یه سطح زمین نمی رسند ولی با برخورد به ذرات دیگر باعث می شوند این ذرات بر سطح زمین ببارند . | + | پرتو های کیهانی به طوری عادی یه سطح [[زمین]] نمی رسند ولی با برخورد به ذرات دیگر باعث می شوند این ذرات بر سطح [[زمین]] ببارند . |
[[رده:اخترفیزیک]] | [[رده:اخترفیزیک]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۳۹
|
|
پرتوهای کیهانی واقعاً پرتو به معنای امواج و همانند تابش های الکترومغناطیسی نیستند بلکه ذرّات اتمی هستند که درفضا با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می کنند .
40 سال پیش و زمانی که فضانوردان آپولو به سوی ماه می رفتند، از طریق سیستم رادیویی گزارش هایی عجیب را در مورد مشاهده ی برق نور،حتی زمانی که چشمانشان بسته بودند را ارسال می کردند.در واقع این برق ها همان پرتو های کیهانی بودند که به طور مداوم جو زمین را مورد حمله قرار می دهند .
اتم شامل سه جز اصلی می باشد که عبارتند از پروتون نوترون و الکترون . که دو جز آن یعنی پروتون و نوترون در هسته اتم قرار دارند .پرتوهای کیهانی که از کهکشان راه شیری خودمان می آیند بیشتر از پروتون تشکیل شده اند.
منابع این ذرات به ترتیب انرژی(از انرزی کمتر به بیشتر) عبارتند از:ستاره نوترونی، کوتوله سفید، لکههای خورشیدی، هسته ی فعال کهکشانی، فضای میانسیارهای، باقیمانده ابر نواختر، دیسک کهکشان، هاله کهکشان، خوشههای کهکشانی با این حال هنوز بخشهای زیادی از منابع پرتوهای کیهانی ناشناخته ماندهاست. پرتو های کیهانی به طوری عادی یه سطح زمین نمی رسند ولی با برخورد به ذرات دیگر باعث می شوند این ذرات بر سطح زمین ببارند .