سیاره کوتوله: تفاوت بین نسخهها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') |
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | <br/>بر اساس تعریف [[اتحادیه بینالمللی اخترشناسی|IAU]]، سیارهی کوتوله یک جسم سماوی است که: | |
− | + | الف) دور خورشید میچرخد. | |
− | + | ب) آنقدر جرم دارد تا خودگرانی آن بر نیروهای جسم صلب غلبه کرده، جسمی با تعادل هیدرواستاتیک (تقریباً گِرد) بهوجود آید. | |
− | + | ج) در اطراف مدار خود، محیط را پاک نکرده است. | |
− | + | د) یک قمر نیست. | |
− | + | حد بالا و پایین برای اندازه و جرم سیارههای کوتوله، دقیقاً مشخص نشده است. البته حد پایین را تعادل هیدرواستاتیک تعیین میکند، اما اندازهای که در آن، این اتفاق رخ میدهد، ممکن است با توجه به ترکیب و تاریخچهی جسم تغییر کند. برآورد میشود که در سالهای پیشِ رو، 40 تا 50 سیارهی کوتوله کشف شود. | |
− | در حال حاضر | + | در حال حاضر سه سیارهی کوتوله در منظومه شمسی وجود دارد، به نامهای سِرس، پلوتون و اِریس (Ceres, Pluto and Eris ). قبلاً سِرس را یک سیارک بهحساب میآوردند، پلوتون یک سیاره بود، و اریس، یا 313UB2003 که با نام زینا (Xena) نیز شناخته میشود، نخستین جسم فرانپتونی بود که دریافتند از پلوتون بزرگتر است. |
− | + | پلوتون در سال 1930 و پس از یک جستجوی گستردهی عکاسی، در رصدخانهی لاول (Lowell Observatory ) در آریزونا کشف شد. پیش از آن و در آغاز قرن بیستم، پرسیوال لاول بر پایهی اختلالات مشاهده شده در مدار اورانوس و نپتون، این جستجو را شروع کرده بود. بالاخره کلاید تامبو (Clyde Tombaugh ) پلوتون را با فاصلهای کمتر از 6درجه از محل پیشبینی شده، کشف کرد. با وجود این، پلوتون بسیار کوچکتر از آن بود که اختلالاتی را بر اورانوس و نپتون ایجاد کند. از این رو این کشف کاملاً تصادفی رخ داد؛ اختلالات مشاهده شده حقیقت نداشت و علت آنها، خطاهای جزئی در رصدهای قدیمی بود. | |
− | + | پلوتون در تلسکوپهای زمینی بهصورت قرص دیده نمیشود؛ بلکه به یک نقطه شبیه است، مانند ستارگان. از این حقیقت، حد بالا برای قطر پلوتون بهدست آمد و آن حدود 300Km بود. تا قبل از کشف قمر پلوتون، شارون (Charon ) در سال 1978، جرم دقیق آن مشخص نبود. جرم پلوتون تنها 0.2% جرم زمین است. دوره تناوب مداری شارون 6.39 روز است، و این، دوره تناوب چرخشیِ هر دو جسم نیز هست. پلوتون و شارون بهصورت همزمان میچرخند، و همواره یک طرفشان بهسوی یکدیگر است. محور چرخش پلوتون، با کجی 122 درجه، نزدیک به صفحهی مداری است. | |
+ | اختفاهای دوجانبهی پلوتون و شارون در سالهای 1985 تا 1987، قطر دقیق هر یک را در اختیار ما قرار داد. قطر پلوتون 2300Km و قطر شارون 1200Km بهدست آمد. معلوم شد که چگالی پلوتون 1200Kgm<sup>-3</sup> است. بنابراین، پلوتون یک کرهی عظیم یخی نیست، بلکه دو سوم جرم آنرا صخره تشکیل میدهد. فراوانی نسبتاً پایین یخ، احتمالاً ناشی از دمای پایین در زمان برافزایش سیارهای (Planetary Accretion ) است. در آن زمان بیشتر اکسیژن با کربن ترکیب شده، کربن منواکسید را بهوجود آورد. به کمک رایانه، حد پایین برای یخ آب حدود 30% محاسبه شده که به مقدار رصد شده در پلوتون تقریباً نزدیک است. | ||
− | ==منبع== | + | پلوتون یک جو رقیق از متان دارد، و احتمالاً غباری نازک روی سطح آنرا پوشانده است. فشار سطحی آن تا اتمسفر میباشد. حدس میزنند در زمانی که پلوتون از حضیض مداری خود دور است، تمام اتمسفر آن یخ زده، روی سطح پلوتون فرو میریزد. |
− | کتاب | + | |
+ | پلوتون سه قمر دارد که دوتای آنرا تلسکوپ هابل در سال 2005 کشف کرد. آنها در فاصلهای دو برابر شارون، بر خلاف عقربههای ساعت دور پلوتون گردش میکنند. | ||
+ | |||
+ | مدار پلوتون متفاوت از مدار سیارات است. خروج از مرکز آن 0.25 و میل مداری 17 درجه است. در این مدار 250 ساله، برای 20 سال، فاصلهی پلوتون به خورشید از نپتون نزدیکتر است. یکی از این دورههای 20 ساله از 1979 تا 1999 طول کشید. هیچ خطری از برخورد پلوتون و نپتون وجود ندارد؛ چرا که در فاصلهی نپتون، پلوتون بهخوبی بالای دایرةالبروج قرار میگیرد. دوره تناوب پلوتون در یک تشدید 3 به 2 با نپتون است. | ||
+ | |||
+ | از دههی 1990، تعدادی اجسام فرانپتونی کشف شده است. در کمربند کویپر اجسامی حتی بزرگتر از پلوتون نیز وجود دارد. یکی از این اجسام اِریس است که حالا در زمرهی سیارههای کوتوله به حساب میآید. اریس در سال 2003 کشف شد و تا مدتی، بهصورت غیر رسمی، زینا نام داشت. این سیارهی، کوتوله اندکی بزرگتر از پلوتون است و قطر آن 2400Km برآورد میشود. نیمقطر بزرگ مدار آن 91AU، دوره تناوب مداری آن 560 سال، و میل مداری آن 45درجه است. | ||
+ | |||
+ | سومین سیاره کوتوله، سِرس، نخستین سیارکی بود که در سال 1801 بهوسیله جوزپه پیاتسی کشف شد. قطر سرس 100Km است، بنابراین حد پایین برای تعادل هیدرواستاتیک را پشت سر گذاشته است. برخلاف پلوتون و اریس، سرس جسمی نزدیکتر است و در کمربند سیارکها، بین مریخ و مشتری، بهدور خورشید میچرخد. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | == منبع == | ||
+ | |||
+ | کتاب [http://wiki.avastarco.com/%D9%85%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%20%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C مبانی ستارهشناسی]/هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاهعلی [http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C_%28%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%29] [http://astronomy2012.blogfa.com] | ||
+ | |||
+ | [[Category:علوم سیارهای|علوم_سیارهای]]<br/>[[Category:اجرام کوچک منظومه شمسی|اجرام_کوچک_منظومه_شمسی]] |
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۵:۴۲
بر اساس تعریف IAU، سیارهی کوتوله یک جسم سماوی است که:
الف) دور خورشید میچرخد.
ب) آنقدر جرم دارد تا خودگرانی آن بر نیروهای جسم صلب غلبه کرده، جسمی با تعادل هیدرواستاتیک (تقریباً گِرد) بهوجود آید.
ج) در اطراف مدار خود، محیط را پاک نکرده است.
د) یک قمر نیست.
حد بالا و پایین برای اندازه و جرم سیارههای کوتوله، دقیقاً مشخص نشده است. البته حد پایین را تعادل هیدرواستاتیک تعیین میکند، اما اندازهای که در آن، این اتفاق رخ میدهد، ممکن است با توجه به ترکیب و تاریخچهی جسم تغییر کند. برآورد میشود که در سالهای پیشِ رو، 40 تا 50 سیارهی کوتوله کشف شود.
در حال حاضر سه سیارهی کوتوله در منظومه شمسی وجود دارد، به نامهای سِرس، پلوتون و اِریس (Ceres, Pluto and Eris ). قبلاً سِرس را یک سیارک بهحساب میآوردند، پلوتون یک سیاره بود، و اریس، یا 313UB2003 که با نام زینا (Xena) نیز شناخته میشود، نخستین جسم فرانپتونی بود که دریافتند از پلوتون بزرگتر است.
پلوتون در سال 1930 و پس از یک جستجوی گستردهی عکاسی، در رصدخانهی لاول (Lowell Observatory ) در آریزونا کشف شد. پیش از آن و در آغاز قرن بیستم، پرسیوال لاول بر پایهی اختلالات مشاهده شده در مدار اورانوس و نپتون، این جستجو را شروع کرده بود. بالاخره کلاید تامبو (Clyde Tombaugh ) پلوتون را با فاصلهای کمتر از 6درجه از محل پیشبینی شده، کشف کرد. با وجود این، پلوتون بسیار کوچکتر از آن بود که اختلالاتی را بر اورانوس و نپتون ایجاد کند. از این رو این کشف کاملاً تصادفی رخ داد؛ اختلالات مشاهده شده حقیقت نداشت و علت آنها، خطاهای جزئی در رصدهای قدیمی بود.
پلوتون در تلسکوپهای زمینی بهصورت قرص دیده نمیشود؛ بلکه به یک نقطه شبیه است، مانند ستارگان. از این حقیقت، حد بالا برای قطر پلوتون بهدست آمد و آن حدود 300Km بود. تا قبل از کشف قمر پلوتون، شارون (Charon ) در سال 1978، جرم دقیق آن مشخص نبود. جرم پلوتون تنها 0.2% جرم زمین است. دوره تناوب مداری شارون 6.39 روز است، و این، دوره تناوب چرخشیِ هر دو جسم نیز هست. پلوتون و شارون بهصورت همزمان میچرخند، و همواره یک طرفشان بهسوی یکدیگر است. محور چرخش پلوتون، با کجی 122 درجه، نزدیک به صفحهی مداری است.
اختفاهای دوجانبهی پلوتون و شارون در سالهای 1985 تا 1987، قطر دقیق هر یک را در اختیار ما قرار داد. قطر پلوتون 2300Km و قطر شارون 1200Km بهدست آمد. معلوم شد که چگالی پلوتون 1200Kgm-3 است. بنابراین، پلوتون یک کرهی عظیم یخی نیست، بلکه دو سوم جرم آنرا صخره تشکیل میدهد. فراوانی نسبتاً پایین یخ، احتمالاً ناشی از دمای پایین در زمان برافزایش سیارهای (Planetary Accretion ) است. در آن زمان بیشتر اکسیژن با کربن ترکیب شده، کربن منواکسید را بهوجود آورد. به کمک رایانه، حد پایین برای یخ آب حدود 30% محاسبه شده که به مقدار رصد شده در پلوتون تقریباً نزدیک است.
پلوتون یک جو رقیق از متان دارد، و احتمالاً غباری نازک روی سطح آنرا پوشانده است. فشار سطحی آن تا اتمسفر میباشد. حدس میزنند در زمانی که پلوتون از حضیض مداری خود دور است، تمام اتمسفر آن یخ زده، روی سطح پلوتون فرو میریزد.
پلوتون سه قمر دارد که دوتای آنرا تلسکوپ هابل در سال 2005 کشف کرد. آنها در فاصلهای دو برابر شارون، بر خلاف عقربههای ساعت دور پلوتون گردش میکنند.
مدار پلوتون متفاوت از مدار سیارات است. خروج از مرکز آن 0.25 و میل مداری 17 درجه است. در این مدار 250 ساله، برای 20 سال، فاصلهی پلوتون به خورشید از نپتون نزدیکتر است. یکی از این دورههای 20 ساله از 1979 تا 1999 طول کشید. هیچ خطری از برخورد پلوتون و نپتون وجود ندارد؛ چرا که در فاصلهی نپتون، پلوتون بهخوبی بالای دایرةالبروج قرار میگیرد. دوره تناوب پلوتون در یک تشدید 3 به 2 با نپتون است.
از دههی 1990، تعدادی اجسام فرانپتونی کشف شده است. در کمربند کویپر اجسامی حتی بزرگتر از پلوتون نیز وجود دارد. یکی از این اجسام اِریس است که حالا در زمرهی سیارههای کوتوله به حساب میآید. اریس در سال 2003 کشف شد و تا مدتی، بهصورت غیر رسمی، زینا نام داشت. این سیارهی، کوتوله اندکی بزرگتر از پلوتون است و قطر آن 2400Km برآورد میشود. نیمقطر بزرگ مدار آن 91AU، دوره تناوب مداری آن 560 سال، و میل مداری آن 45درجه است.
سومین سیاره کوتوله، سِرس، نخستین سیارکی بود که در سال 1801 بهوسیله جوزپه پیاتسی کشف شد. قطر سرس 100Km است، بنابراین حد پایین برای تعادل هیدرواستاتیک را پشت سر گذاشته است. برخلاف پلوتون و اریس، سرس جسمی نزدیکتر است و در کمربند سیارکها، بین مریخ و مشتری، بهدور خورشید میچرخد.
منبع
کتاب مبانی ستارهشناسی/هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاهعلی [۱] [۲]