زحل
|
مشخصات
نیممحور بزرگ: ۱٬۴۲۶٬۶۶۶٬۴۲۲ کیلومتر (۹٫۵۳۶۶۷۵۹۴ AU)
خروج از مرکز: ۰٫۰۵۳۸۶۱۷۹
آنومالی متوسط: ۳۲۰٫۳۴۶۷۵۰°
زاویه انحراف: ۲٫۴۸۵۲۴۰°
طول گره صعودی: ۱۱۳٫۶۴۲۸۱۱°
اوج: ۱٬۵۰۳٬۵۰۹٬۲۲۹ کیلومتر (۱۰٫۰۵ AU)
حضیض: ۱٬۳۴۹٬۸۲۳٬۶۱۵ کیلومتر (۹٫۰۲۳ AU)
تناوب مداری: ۱۰٬۷۵۵٫۷ روز زمین (۲۹٫۴۴۷۴۹۸ سال زمین)
قمرها: ۶۲ قمر تایید شده
متوسط شعاع: ۶ ± ۵۸۲۳۲ کیلومتر (۹٫۱۴ برابر زمین)
شعاع استوایی: ۴ ± ۶۰۲۶۸ کیلومتر (۹٫۴۵۵ برابر زمین)
شعاع قطبی: ۱۰ ± ۵۴۳۶۴ کیلومتر (۸٫۵۵۲ برابر زمین)
پخی قطبین: ۰٫۰۰۰۱۸ ± ۰.۰۹۷۹۶
مساحت سطح: ۴۲٬۶۱۲٬۱۳۳٬۲۸۵ کیلومتر مربع (۸۳٫۵۴۳ برابر زمین)
حجم: ۸۲۷٬۱۲۹٬۹۱۵٬۱۵۰٬۸۹۷ کیلومتر مکعب (۷۶۳٫۵۹۴ برابر زمین)
جرم: ۱۰۲۶ × ۵٫۶۸۳۱۹ کیلوگرم (۹۵٫۱۶۱ برابر زمین)
متوسط چگالی: ۰٫۶۸۷ g/cm3
گرانش سطحی: ۱۰٫۴۴ متر بر مجذور ثانیه (۱٫۰۶۵ برابر g)
سرعت فرار: ۱۲۹٬۹۲۴ km/h
چرخش: ۱۰٫۵۷ ساعت (۱۰ ساعت و ۳۴ دقیقه)
سرعت چرخش در استوا: ۹٫۸۷ کیلومتر بر ثانیه (۳۵٬۵۰۰ km/h)
انحراف محوری: ۲۶٫۷۳°
بعد قطب شمال: ۲س ۴۲د ۲۱ث (۴۰٫۵۸۹°)
میل قطب شمال: ۸۳٫۵۳۸°
دمای سطح در فشار ۱ جو 0.1 bar: حداقل ۱۳۴ K | حداکثر ۸۴ K
قدر ظاهری: +۱٫۴۷ تا −۰٫۲۴
قطر زاویهای(بدون درنظرگرفتن حلقهها): ۱۴٫۵"–۲۰٫۱"
تاریخچه رصد زحل
گالیله اولین کسی بود که با تلسکوپ خود در سال 1610 زحل را رصد کرد و کمی هم بهتزده شد. او سیاره را اینگونه توصیف نمود: «گوش دارد و از سه جسم کنار هم با زاویهای ثابت، که وسطی حدود سه برابر دوتای دیگر است، تشکیل شده است.» او وقتی بیشتر حیرتزده شد که دو سال بعد ملاحظه نمود دو جسم خارجی محو شدهاند. او با تعجب از خود پرسید: «آیا زحل بچههایش را بلعیده است؟» و زمانی که در سال 1613 دوباره ظاهر شدند بیشتر سردرگم شد. در سال 1655، کریستین هویگنس (Christiaan Huygens) با تلسکوپی بسیار بهتر به رصد زحل پرداخت و اظهار داشت که زحل با یک سیستم حلقوی احاطه شده است. او نوشت: «زحل با یک حلقۀ نازک و مسطح، بدون تماس در هیچ نقطهای، احاطه شده است، و نسبت به دایرﺓالبروج مایل است.»
کلید سردرگمی گالیله در توضیح هویگنس نهفته است؛ سیستم حلقوی، بهدلیل کجی محور زحل، نسبت به دایرةالبروج مایل است. تصور کنید که قطب شمال زحل در نقطهای از مدارش به سمت خورشید کج شده باشد. ما، روی زمین نزدیک به خورشید، بیشتر نیمکرۀ شمالی و حلقهها را در بازترین حالت خود خواهیم دید. درست کمتر از 15 سال بعد زحل در نقطۀ مقابل مدار خود قرار دارد، در حالیکه حالا قطب جنوب آن به سمت خورشید کج شده است. بدین ترتیب نیمکرۀ جنوبی را بهتر میبینیم و حلقهها نیز کاملاً گسترده هستند. در بین راه، وسط این دو حد، حلقهها را در حالی که لبۀ آنها به سمت ما است میبینیم و درست همانگونه که گالیله مشاهده کرد، به نظر میرسد که حلقهها ناپدید شدهاند. بنابراین زمین، در هر دور گردش زحل، دوبار در صفحۀ حلقههای آن قرار میگیرد؛ تقریباً هر 15 سال یکبار.<ref name="multiple2">کتاب درآمدی بر نجوم و کیهانشناسی/ ایان موریسون/ مترجم: غلامرضا شاهعلی [۱]</ref>
منابع
<references />