سحابی بقایای ابر نواختر
|
گاهی با مرگ یك ستاره بزرگ و انفجار ابر نو اختری مقدار زیادی از مواد ستاره ای پرتاب می شود اختر شناسان به این ابر ها كه توسط ستاره های كوچك نزدیك سیاهچاله یا ستاره نوترونی بر افروخته می شود و شكل های جالبی به خود می گیرند سحابی ابر نو اختر می گویند تا كنون تعداد كمی از این نوع سحابی ها كشف شده اند كه از جمله ی آن ها میتوان به سحابی خرچنگ اشاره كرد.
در کهکشان راه شیری، حدود 120 باقیمانده ابرنواختری کشف شده است. برخی از آن ها به صورت یک سحابی حلقوی یا سحابی نامنظم در ناحیه اپتیکی قابل رویت هستند (برای مثال سحابی خرچنگ را درتصویر مشاهده کنید) ؛ اما بیشتر آنها را تنها در ناحیه رادیویی می توان شناسایی کرد (چرا که تابش رادیویی دچار هیچ خاموشیای نمی شود).
باقیماندههای ابرنواختری در راهشیری به دو گروه تبدیل میشوند. در یک گروه میتوان به وضوح ساختاری شبه حلقوی رادید (مانند ذات الکرسی آ یا سحابی پرده در صورت فلکی دجاجه).
گروه دیگر نامنظم است و میانهای روشن دارد (مانند سحابی خرچنگ). در گونه اخیر، همیشه یم تپنده بسیار چرخان در مرکز وجود دارد.بیشتر انرژی این نوع را تپنده با تزریق الکترون نسبیتی به درون ابر تامیین می کند. تحول این نوع از باقی مانده ابرنواختری، تحول تپنده را منعکس می کند . به همین دلیل یک مقیاس زمانی چند ده هزار ساله دارد.
منابع
1. کتاب مبانی ستارهشناسی/هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاهعلی [۱]