در حال ویرایش آیو

== آیو ==

[[File:Io VGR South polar color mosaic.jpg|thumb]] درونی ترین قمر از اقمار گالیله ای یو نام دارد که پیش از [[اروپا]] واقع شده و شعاع آن 1820 کیلومتر و نسبت بازتاب آن 63/0 است.آیو در میان [[اقمار گالیله ای|قمر های گالیله ای]] با چگالی&nbsp;&nbsp; 10<sup>3</sup>ₓ3.5 کیلوگرم در مترمکعب که با چگالی (تراکم) ماه برابری می کند متراکم ترین [[قمر]] به شمار می آید.تا پیش از ماموریت ویجر ها کارشناسان بر این گمان بودند که سطح آیو همانند ماه از گود های شهابی پوشیده شده و چهره ابله گونی به قمر مزبور بخشیده است اما فضا ناو [[وبجر 1]] بر این پندار پایان بخشید و نشان داد که قمر آیو دارای سطحی پف کرده و کمابیش قابل انعطافی است که نشانه های فراوانی از فعالیت های اذرین در گوشه و کنار ان به چشم می خورد.

تصاویری که به وسیله ویجر1 و از فاصله 420.100 کیلومتری آیو تهیه شده نشان می دهد که رنگ قمر مزبور قرمز مایل به نارنجی است و عوارض چشمگیر آن به آتشفشان های عظیمی اختصا ص یافته که سرعت فوران پاره ای از آنها به بیش از یک کیلومتر در ثانیه (یعنی به مراتب سریع تر از سرعت فوران اتشفشان معروف اتنا) بالغ می گردد و ارتفاع فوران ها به 70 تا 300 کیلومتر می رسد.

[[ویجر2]] نیز که از فاصله 558.270 کیلومتری قمر آیو گذشت شرایط حاکم بر آیو را دوباره تاید کرد و افزون بر آن نشان داد که پوسته قمر مزبور از گوگرد و دی اکسید گوگرد تشکیل یافته و مواد گداخته سیلیکاته درونی آیو را نیز پوشش قرار داده است و هسته آن به یک توده مرکزی احتمالا جامد اختصاص یافته است.

با وجود کم بودن سرعت گریز از مرکز آیو که قاعدتا بایستی از توانایی کافی برای نگهداری جو در پیرامون خویش عاری باشد مع الوصف پایونیر 10 در دسامبر 1973 وجود جو رقیقی را با فشار کمتر از <sup>3-</sup>10 پاسکال در اطراف آیو نشان می دهد.



[[File:PIA01667-Io's Pele Hemisphere After Pillan Changes.jpg|thumb|right]]
{{-}}

== منبع ==

اطلس منظومه خورشیدی/نوشته:پاتریک مور و گری هانت/ترجمه:مهندس عباس جعفری/صفحه 134<br/><br/><br/>

[[Category:منظومه شمسی|منظومه_شمسی]]<br/>[[Category:علوم سیاره‌ای|علوم_سیاره‌ای]]<br/>[[Category:قمر]]