بادهای خورشیدی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۴۳

بادهای خورشیدی (به انگلیسی: Solar wind) جریانی از ذرات یونی (پلاسما) انرژی داری هستند که از طرف خورشید به فضا در تمام جهات ساطع می‌شوند.

همین بادهای خورشیدی هستند که در برخورد با سطوح فوقانی جو زمین باعث ایجاد شفق قطبی و حتی گاهی تداخل جریانهای برق و سیستمهای ارتباطاتی می‌شوند.[1]

ذرات بنیادی که به زمین برخورد می­کنند، هم از خورشید و هم از بیرون ازمنظومه شمسی سرچشمه می­گیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند. در فاصلة زمین از خورشید، سرعت این باد خورشیدی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. ذرات با میدان مغناطیسی خورشید برهم­کنش می­کنند. شدت میدان مغناطیسی خورشید در فاصله زمین، حدود یک هزارم میدان زمین است. ذراتی که از بیرون منظومه شمسی می­آیند، پرتو­های کیهانی نام دارند.[2]

تاج بسيار داغ خورشيد در فضا منتشر و دائم در ان گسترده مي شود.به جريان گاز هاي تاج خورشيد در فضا بادهاي خورشيدي مي گويند.چگالي اين باد ها در نزديكي خورشيد تقريبا بين 10 تا100 ذره در هر سانتي متر مكعب است.باد خورشيدي با سرعتي معادل صدها كيلومتر در ثانيه از خورشيد به هر سو مي وزد.در فواصل زيادي از خورشيد يعني فراتر از مدار نپتون از سرعت اين باد كه مافوق صوت است كاسته مي شود و با گاز هاي ميان ستاره اي تركيب مي گردد. باد هاي خورشيدي به شكل يك حباب بزرگ شبيه به قطره اشك به نام هليوسفر در فضاي ميان سياره اي گسترده شده است.خورشيد و همه سياره هاي ان درون هليوسفر قرار دارند.فراتر از مدار نپتون دورترين سياره از خورشيد هليوسفر به گاز ها و غبار هاي ميان ستاره اي مي پيوندد.گرجه اتمهاي موجود در فضاي بين ستاره اي مي توانند در اين حباب نفوذ نمايند اما در واقع مي توان گفت كه همه مواد تشكيل دهنده هليوسفر از خود خورشيد ناشي مي شوند

منابع

1. ویکی‌پدیا فارسی

2. کتاب مبانی ستاره‌شناسی/ هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاه‌علی/ انتشارات شاهچراغ [۱]

3. كتاب شناخت فضا و منظومه شمسي/گزيده مقالات ناسا/مترجم:الهام سجاديفر