دوربین CCD
|
دوربين CCD
اين روزها ضبط دادههای نجومی با تلسكوپهای بزرگ و متوسط به ندرت با وسايل عكاسی انجام ميشود. آشكارسازهای الكترونيكی موسوم به وسايل جفت شده به بار change couplet devices يا CCD جانشين دوربينها و وسايل عكاسی شدهاند. دوربينهای ديجيتال و ويديوی خانگی نيز مجهز به تراشههای CCD هستند. يك CCD تشكيل شده است از ويفر سيليسيوم كه در آرايهای دو بُعدی به تعداد زيادی جز تصوير يا پيكسل تقسيم شده است. وقتی نور به يك جز برخورد ميكند بار الكتريكی در پيكسل انبار ميشود. مقدار بار ذخيره شده با تعداد فوتونهای نوری كه بر پيكسل فرود آمده رابطه مستقيم دارد. يعنی متناسب با شدت نور در آن نقطه است. با كنترل الكترونيكی بار جمع شده ميتوان تصويری دو بُعدی ساخت و بر صفحهی رايانه آورد. مساحت اين وسيله فقط چند سانتيمتر مربع است كه پشتوانهی ميليونها پيكسل است. پيكسلها معمولا در شبكهای تنظيم شدهاند. CCDها مزيتهای چندی نسبت به فيلم يا صفحهی عكاسی دارند و بازده آنها خيلی بيشتر است. CCD تقريبا 75 درصد فوتونهايی را كه بر آن ميتابد، ضبط ميكند؛ در حالی كه اين رقم برای صفحهی عكاسی كمتر از 5 درصد است. پس با يك تلسكوپ معين، زمان نوردهی به CCD ده تا بيست مرتبه كمتر از صفحهی عكاسی است. در تصويرگيری نجومي، CCD جزئياتی را آشكاز ميسازد كه عكاسینشان نميدهد.
منبع
كتاب نجوم به زبان ساده