در حال ویرایش سحابی تاریک

{{تکمیلی}}به توده گازی سرد گفته می شود که مدتی از مرگ [[ستاره]] آن گذشته است و ستاره دیگری نزدیک آن نیست که بتواند نوری را منتشر کند یا منعکس کنداین نوع [[سحابی]] فقط زمانی قابل دیدن است که ستاره یا سحابی درخشانی در پشت آن باشد از آن جا که این سحابی ها مانع عبور نور می شوند به صورت ابر های تاریک و سیاه مشاهده می شوند سحابی های تاریک تنها بخشی از مواد تاریک میان ستاره ای هستند که ما موفق به رصد آن شده ایم. از مشهور ترین این سحابی ها میتوان به [[سحابی کله اسبی]] و گلبول اشاره کرد.
[[پرونده:Doodad_oreshko.jpg|left|alt text]]
{{-}}
مشاهدات انجام گرفته بر روی دیگر [[کهکشان]] ها نشان می دهد که غبار در بازوان مارپیچ، به ویژه در لبه درونی آن ها، تمرکز یافته است. علاوه بر این، غبار در ابرهای مجزا نیز متمرکز شده است. این ابرها به صورت نواحی کم ستاره، یا سحابی های تاریک، در مقابل زمینه [[کهکشان راه شیری]] دیده می شوند. دو نمونه از سحابی های تاریک عبارتند از کیسه زغال در آسمان جنوبی و [[سحابی سر اسب]] در [[صورت فلکی جبار]]. سحابی های تاریک گاهی نوارهایی گسترده و مارپیچ می سازند، و گاهی ینز به شکل اجسامی کوچک و تقریبا کروی در می آیند. اجسام اخیر در مقابل زمینه ای روشن، مانند یک سحابی گازی، راحت تر دیده می شوند.بارت یان بوک این اجسام را گویچه یا گلبول نامید. وی این فرضیه را مطرح کرد که آن ها ابرهایی هستند که تازه در حال انقباض به سمت تشکیل ستاره می باشند.
[[رده:نجوم رصدی]]
[[رده:اخترفیزیک]]

== منابع ==
1. کتاب مبانی ستاره‌شناسی/هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاه‌علی [http://astronomy2012.blogfa.com]