صورت فلکی برساوش: تفاوت بین نسخهها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | '''صورت فلکی برساوش''' | + | == '''صورت فلکی برساوش''' == |
− | + | ||
+ | بِرساوُش یا بَرساووش یا بَرندهٔ سر دیو(به انگلیسی : Perseus) یکی از صورتهای فلکی است که در نیمکره شمالی دیده میشود. برساووش کمی دورتر و حدودا در قسمت شرقی زن بر زنجیر قرار گرفتهاست. | ||
+ | |||
+ | ستاره غول ستاره اصلی آنست که ستارهای دوتایی است. هنگامی که یکی از جلوی دیگری میگذرد، ستارهٔ غول تقریباً نیمی از درخشندگیاش را از دست میدهد. | ||
+ | |||
+ | این صورت فلکی نقطه نورباران بارش شهابی برساوشی است که هر سال در نیمه دوم مرداد ماه با تراکم حدود ۵۰ شهاب در ساعت اتفاق میافتد. این صورت فلکی دارای جرمهای رصدی زیبایی است که از جمله ی آن می توان به M76-M34-NGC869/884 و ستاره ی الغول اشاره کرد. | ||
سطر ۸: | سطر ۱۳: | ||
Messier 34: M 34 یا NGC 1039: از دسته ی خوشه های ستاره ای باز در [[صورت فلکی]] برساوش می باشد که در سال 1654 توسط "جووانی بابتیستا هودیرنا" کشف شد و در سال 1764 توسط مسیه در لیست [[اجرام مسیه]] قرار گرفت. این خوشه ی باز پایینتر ازγ [[صورت فلکی آندرومدا]] قرار گرفته است و از ستاره های کوچکی تشکیل شده است. در یک [[تلسکوپ]] معمولی و ساده به راحتی می توان ستاره هایش را از هم تفکیک کرد. این خوشه ی ستاره به فاصله ی 470 پارسک یا 1500 [[سال نوری]] از ما قرار دارد. جرم ستاره های این خوشه بین 0.12 تا 1 برابر جرم [[خورشید]] است. M 34 نزدیک به 400 عضو دارد. این خوشه فقط در شرایط ایده آل و آسمان بسیار تاریک و خارج از شهر با چشم غیر مسلح قابل تشخیص است. بهترین وسیله برای مشاهده ی خوشه های باز به خصوص همین خوشه، دوربین دو چشمی است. سن این خوشه چیزی بین 100 تا 800 میلیون سال تخمین زده شده است. | Messier 34: M 34 یا NGC 1039: از دسته ی خوشه های ستاره ای باز در [[صورت فلکی]] برساوش می باشد که در سال 1654 توسط "جووانی بابتیستا هودیرنا" کشف شد و در سال 1764 توسط مسیه در لیست [[اجرام مسیه]] قرار گرفت. این خوشه ی باز پایینتر ازγ [[صورت فلکی آندرومدا]] قرار گرفته است و از ستاره های کوچکی تشکیل شده است. در یک [[تلسکوپ]] معمولی و ساده به راحتی می توان ستاره هایش را از هم تفکیک کرد. این خوشه ی ستاره به فاصله ی 470 پارسک یا 1500 [[سال نوری]] از ما قرار دارد. جرم ستاره های این خوشه بین 0.12 تا 1 برابر جرم [[خورشید]] است. M 34 نزدیک به 400 عضو دارد. این خوشه فقط در شرایط ایده آل و آسمان بسیار تاریک و خارج از شهر با چشم غیر مسلح قابل تشخیص است. بهترین وسیله برای مشاهده ی خوشه های باز به خصوص همین خوشه، دوربین دو چشمی است. سن این خوشه چیزی بین 100 تا 800 میلیون سال تخمین زده شده است. | ||
+ | |||
+ | ستاره ی بتا ی بر ساووش یا الغول دارای یک همدم است؛ در واقع این ستاره و همدم آن از دسته ی ستاره های دوتایی است. که از نوع گرفتی جفتی و از طبقه ی متغیر هاست، یعنی هر یک از این دو ستاره، به تناوب باعث گرفتگی دیگری می شود. ستاره ی اصلی بیش از صد برابر خورشید قدرت انرژی زایی دارد و ستاره ی دومی نیز بزرگتر از خورشید بوده ولی قدرت انرژی زاییش کمتر است. گرفت آنها کامل نیست از این رو زمانی که ستاره ی ضعیف تر در جلوی ستاره ی روشنتر قرار می گیرد، الغول چشمک می زند ولی وقتی عکس این قضیه اتفاق بیفتد چشمک زدن آن بسیار ناچیز است. روشنایی الغول از 1.2 تا 4.3 با دوره ی 9ر2 روز تغییر می کند. تغییرات نور ستاره ی الغول با چشم غیر مسلح به سادگی قابل تشخیص است. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | == نام و افسانه == | ||
+ | |||
+ | |||
+ | نام برساووش از نام یونانی پرسئوس گرفته شده که در اساطیر یونانی قهرمانی است که مدوسا را کشت تا شاهزاده آندرو مدا، دختر کاسیوپه (که نام لاتین ذات الکرسی از او گرفته شده) و قیفاووس را از چنگال هیولای دریایی به نام قیطس نجات دهد. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | == ستارهها == | ||
+ | |||
+ | |||
+ | ستاره رأسالغول یا بتا برساوش، که از نوع ستاره گرفتی است دارای قدر متغیر مابین ۲/۲ تا ۵/۳ میباشد. این دو ستاره که به فاصله ۱۸ میلیون کیلومتر از یکدیگر قرار گرفتهاند و هر ۲ روز و ۲۰ ساعت گرفتگی در آنها رخ میدهد. رأسالغول یک ستاره آغازین از نوع گرفتی جفتی و از طبقه متغیرهاست، یعنی هریک از این دو ستاره، به تناوب باعث گرفتگی دیگری میشود. رأسالغول ترکیبی از دو ستاره B۸ V با مدار مشترک با ستارهای با طیف G۵ IV و فاصله ۱۰۵ سال نوری است. رأسالغول معمولاً با قدر ۲٫۱ در هر ۲٫۸۷ روز، چشمکزنان ظاهر میشود و سپس برای ۱۰ ساعت ضعیف گردیده و تا قدر ۱۰ ماند یک ستاره G۵ تغییر ممی کند که در واقع از مقابل ستاره B۸ دیگر عبور مینماید. | ||
+ | |||
+ | از دیگر ستارگان قابل توجه این مجموعه میتوان به مرفقالثریا (آلفا برساوش) با قدر ۸/۱ که یک ابرغول زرد با فاصله ۶۰۰ سال نوری است، اشاره کرد. در نزدیکی ستاره کسی برساوش در حدفاصل با اپسیلون میتوان انجیسی۱۴۹۹ که همان سحابی کالیفرنیا را که یک سحابی پخشنده است مشاهده کرد. در فاصله میان دو ستاره آلفا و کای برساوش انجیسی۱۲۴۵ وجود دارد که یک خوشه باز است. | ||
+ | |||
+ | یکی از پدیدههای مناسب برای رصد خوشه ام۳۴ است که شامل ستارگان کم نور با قدر هشتم است که در فاصله ۱۴۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. در بازوهای مارپیچ کهکشان راه شیری دو خوشهٔ انجیسی۸۶۹ و انجیسی۸۸۴ وجود دارد که اولی ۳۰۰ سال نوری و دومی در حدود ۷۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند. این دو خوشه در بخش فوقانی اتا در حد فاصل با ستاره فی برساوش واقع شدهاند. البته درقسمت میانی برساوش میان ستارگان کای برساووش و نوی آن که یک چندگانه است، نواختر ۱۹۰۱ قرار دارد. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | == اجرام عمقی آسمان == | ||
+ | |||
+ | برساووش به لحاظ استقرار در امتداد کهکشان راه شیری، از نظر ارام عمق آسمان غنی است. hبرساووش(NGC۸۶۹)و همچنین کای برساووش(NGC۸۸۴)یک جفت خوشه باز قدر پنجم هستند که تحت نام ((خوشه دوگانه)) شناخته شده و در فاصله ۷۳۰۰ سال نوری از ما قرار گرفتهاند و با چشم غیر مسلح همانند ستارهای مات به نظر میرسند.m۳۴ هم خوشه دیگری از قدر پنج است. | ||
+ | زمان رسیدن به نصف النهار: ۴ دی | ||
+ | مساحت: ۶۱۵ درجه مربع | ||
+ | معادل لاتین Per | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | == منبع == | ||
+ | |||
+ | ویکی بدیا | ||
− | |||
[[رده : نجوم رصدی]] | [[رده : نجوم رصدی]] |
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۰۷
صورت فلکی برساوش
بِرساوُش یا بَرساووش یا بَرندهٔ سر دیو(به انگلیسی : Perseus) یکی از صورتهای فلکی است که در نیمکره شمالی دیده میشود. برساووش کمی دورتر و حدودا در قسمت شرقی زن بر زنجیر قرار گرفتهاست.
ستاره غول ستاره اصلی آنست که ستارهای دوتایی است. هنگامی که یکی از جلوی دیگری میگذرد، ستارهٔ غول تقریباً نیمی از درخشندگیاش را از دست میدهد.
این صورت فلکی نقطه نورباران بارش شهابی برساوشی است که هر سال در نیمه دوم مرداد ماه با تراکم حدود ۵۰ شهاب در ساعت اتفاق میافتد. این صورت فلکی دارای جرمهای رصدی زیبایی است که از جمله ی آن می توان به M76-M34-NGC869/884 و ستاره ی الغول اشاره کرد.
Messier 34: M 34 یا NGC 1039: از دسته ی خوشه های ستاره ای باز در صورت فلکی برساوش می باشد که در سال 1654 توسط "جووانی بابتیستا هودیرنا" کشف شد و در سال 1764 توسط مسیه در لیست اجرام مسیه قرار گرفت. این خوشه ی باز پایینتر ازγ صورت فلکی آندرومدا قرار گرفته است و از ستاره های کوچکی تشکیل شده است. در یک تلسکوپ معمولی و ساده به راحتی می توان ستاره هایش را از هم تفکیک کرد. این خوشه ی ستاره به فاصله ی 470 پارسک یا 1500 سال نوری از ما قرار دارد. جرم ستاره های این خوشه بین 0.12 تا 1 برابر جرم خورشید است. M 34 نزدیک به 400 عضو دارد. این خوشه فقط در شرایط ایده آل و آسمان بسیار تاریک و خارج از شهر با چشم غیر مسلح قابل تشخیص است. بهترین وسیله برای مشاهده ی خوشه های باز به خصوص همین خوشه، دوربین دو چشمی است. سن این خوشه چیزی بین 100 تا 800 میلیون سال تخمین زده شده است.
ستاره ی بتا ی بر ساووش یا الغول دارای یک همدم است؛ در واقع این ستاره و همدم آن از دسته ی ستاره های دوتایی است. که از نوع گرفتی جفتی و از طبقه ی متغیر هاست، یعنی هر یک از این دو ستاره، به تناوب باعث گرفتگی دیگری می شود. ستاره ی اصلی بیش از صد برابر خورشید قدرت انرژی زایی دارد و ستاره ی دومی نیز بزرگتر از خورشید بوده ولی قدرت انرژی زاییش کمتر است. گرفت آنها کامل نیست از این رو زمانی که ستاره ی ضعیف تر در جلوی ستاره ی روشنتر قرار می گیرد، الغول چشمک می زند ولی وقتی عکس این قضیه اتفاق بیفتد چشمک زدن آن بسیار ناچیز است. روشنایی الغول از 1.2 تا 4.3 با دوره ی 9ر2 روز تغییر می کند. تغییرات نور ستاره ی الغول با چشم غیر مسلح به سادگی قابل تشخیص است.
نام و افسانه
نام برساووش از نام یونانی پرسئوس گرفته شده که در اساطیر یونانی قهرمانی است که مدوسا را کشت تا شاهزاده آندرو مدا، دختر کاسیوپه (که نام لاتین ذات الکرسی از او گرفته شده) و قیفاووس را از چنگال هیولای دریایی به نام قیطس نجات دهد.
ستارهها
ستاره رأسالغول یا بتا برساوش، که از نوع ستاره گرفتی است دارای قدر متغیر مابین ۲/۲ تا ۵/۳ میباشد. این دو ستاره که به فاصله ۱۸ میلیون کیلومتر از یکدیگر قرار گرفتهاند و هر ۲ روز و ۲۰ ساعت گرفتگی در آنها رخ میدهد. رأسالغول یک ستاره آغازین از نوع گرفتی جفتی و از طبقه متغیرهاست، یعنی هریک از این دو ستاره، به تناوب باعث گرفتگی دیگری میشود. رأسالغول ترکیبی از دو ستاره B۸ V با مدار مشترک با ستارهای با طیف G۵ IV و فاصله ۱۰۵ سال نوری است. رأسالغول معمولاً با قدر ۲٫۱ در هر ۲٫۸۷ روز، چشمکزنان ظاهر میشود و سپس برای ۱۰ ساعت ضعیف گردیده و تا قدر ۱۰ ماند یک ستاره G۵ تغییر ممی کند که در واقع از مقابل ستاره B۸ دیگر عبور مینماید.
از دیگر ستارگان قابل توجه این مجموعه میتوان به مرفقالثریا (آلفا برساوش) با قدر ۸/۱ که یک ابرغول زرد با فاصله ۶۰۰ سال نوری است، اشاره کرد. در نزدیکی ستاره کسی برساوش در حدفاصل با اپسیلون میتوان انجیسی۱۴۹۹ که همان سحابی کالیفرنیا را که یک سحابی پخشنده است مشاهده کرد. در فاصله میان دو ستاره آلفا و کای برساوش انجیسی۱۲۴۵ وجود دارد که یک خوشه باز است.
یکی از پدیدههای مناسب برای رصد خوشه ام۳۴ است که شامل ستارگان کم نور با قدر هشتم است که در فاصله ۱۴۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. در بازوهای مارپیچ کهکشان راه شیری دو خوشهٔ انجیسی۸۶۹ و انجیسی۸۸۴ وجود دارد که اولی ۳۰۰ سال نوری و دومی در حدود ۷۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند. این دو خوشه در بخش فوقانی اتا در حد فاصل با ستاره فی برساوش واقع شدهاند. البته درقسمت میانی برساوش میان ستارگان کای برساووش و نوی آن که یک چندگانه است، نواختر ۱۹۰۱ قرار دارد.
اجرام عمقی آسمان
برساووش به لحاظ استقرار در امتداد کهکشان راه شیری، از نظر ارام عمق آسمان غنی است. hبرساووش(NGC۸۶۹)و همچنین کای برساووش(NGC۸۸۴)یک جفت خوشه باز قدر پنجم هستند که تحت نام ((خوشه دوگانه)) شناخته شده و در فاصله ۷۳۰۰ سال نوری از ما قرار گرفتهاند و با چشم غیر مسلح همانند ستارهای مات به نظر میرسند.m۳۴ هم خوشه دیگری از قدر پنج است.
زمان رسیدن به نصف النهار: ۴ دی مساحت: ۶۱۵ درجه مربع معادل لاتین Per
منبع
ویکی بدیا