در حال ویرایش عطارد

کشف نامنتظره ای که به کمک مارینر 10 به عمل آمد،وجود یک میدان مغناطیسی به قدر کافی قوی بود که می‌تواند باد خورشیدی را به نحو موثری منحرف کند.بنابر استنباط ما از میدان مغناطیسی زمین و ربط دادن آن به چرخش و هسته مذاب بیرونی زمین، دانشمندان حدس زده بودند که عطارد باید ضعیف ترین میدان مغناطیسی را داشته باشد.میدان مغناطیسی عطارد در استوا حداکثر یک پنجم میدان مغناطیسی زمین است،اما تکان یا ضربه ی کمانی مشخصی ایجاد می کند که مانع می شود ذرات گسیلی از خورشید،به طور مستقیم با سطح این سیاره برخورد کند.منبع این میدان چه می‌تواند باشد؟اگر،آن طور که در مورد زمین گفتیم، این میدان های مغناطیسی حاصل جریان های الکتریکی در یک هسته ی مذاب باشد،باید توضیح دهیم که عطارد چگونه می‌تواند پس از 4.5 میلیارد سال که از سرد شدنش می گذرد هسته ی مذابی داشته باشد.نخستین اظهار نظر ما این خواهد بود که عطارد زمانی تا آن حد به حالت مذاب بوده که اجزای چگالترش،مانند آهن،به سوی هسته ی آن فرونشسته وپوسته ای که بخش عمده ی آن سیلیسیوم بوده برجای مانده است.در این حال،گرما فقط به صورتی بسیار کند از هسته به پوسته جریان می یابد،همچنان که در مورد زمین صادق است.اما،عطارد بسیار کوچکتر از زمین است و می باید کاملا سرد شده و فاقد هسته مذاب باشد.از این که محور مغناطیسی عطارد نسبت به محور چرخش آن 7درجه کج است،به نظر می رسد که خاصیت مغناطیسی عطارد مربوط به چرخش آن باشد و تنها در ماده پوسته ای آن محبوس نمی شود.احتمالا پاسخ مسئله در این واقعیت نهفته باشد که تقریبا 80درصد جرم کل عطارد در هسته ی آن متمرکز است،درصدی که نسبت به زمین بسیار بیشتر است.برای اینکه چگالی یک سیاره کوچک به چنین مقدار زیادی (5.44g/cm3 )برسد،محتوای آهن موجود در هسته آن نیز باید نسبتا زیاد باشد.