در حال ویرایش مشتری
هشدار: شما وارد نشده‌اید. نشانی آی‌پی شما برای عموم قابل مشاهده خواهد بود اگر هر تغییری ایجاد کنید. اگر وارد شوید یا یک حساب کاربری بسازید، ویرایش‌هایتان به نام کاربری‌تان نسبت داده خواهد شد، همراه با مزایای دیگر.
این ویرایش را میتوان خنثی کرد.
لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| سطر ۹۲: | سطر ۹۲: | ||
== مشتری == | == مشتری == | ||
| − | مشتری،زحل ،اورانوس و نپتون گروه سیارات بزرگ را تشکیل می دهند که به خاطر حجم های عظیم،جرم های بزرگ و چگالی های کم شان متمایزاند. مشتری از همه ی سیارات حجیم تر است: | + | مشتری،زحل ،اورانوس و نپتون گروه سیارات بزرگ را تشکیل می دهند که به خاطر حجم های عظیم،جرم های بزرگ و چگالی های کم شان متمایزاند. مشتری از همه ی سیارات حجیم تر است: می تواند در حجمی که اشغال کرده است همه ی سیارات دیگر را جای دهد.جرم آن نیز عظیم است.سیصد کره به سنگینی زمین لازم است تا با مشتری موازنه کند.<ref name="multiple3">نجوم به زبان ساده / نوشته مایردگانی / ترجمه محمدرضا خواجه پور / انتشارات گیتا شناسی </ref> |
<br/> | <br/> | ||
| سطر ۱۶۲: | سطر ۱۶۲: | ||
== ساختمان سیاره و جو آن == | == ساختمان سیاره و جو آن == | ||
| − | [[File:Jupiter interior.png|thumb|alt=Jupiter interior.png]] ساختمان کامل این سیاره هنوز شناخته نیست.اما مطالب زیر را | + | [[File:Jupiter interior.png|thumb|alt=Jupiter interior.png]] ساختمان کامل این سیاره هنوز شناخته نیست.اما مطالب زیر را میتوان گفت: |
آ.مطالعات طیف نگاری حاکی از وجود امونیاک،متان ئیدروزن ملکولی h2 در جو سیاره است. | آ.مطالعات طیف نگاری حاکی از وجود امونیاک،متان ئیدروزن ملکولی h2 در جو سیاره است. | ||
| سطر ۱۷۴: | سطر ۱۷۴: | ||
1-ترکیب شیمیایی سیاره شبیه ترکیب شیمیایی خورشید اس،یعنی بخشی عمده ی آن ئیدروژن است،به علاوه درصد کمی هلیم و مقادیر اندکی مواد دیگر. | 1-ترکیب شیمیایی سیاره شبیه ترکیب شیمیایی خورشید اس،یعنی بخشی عمده ی آن ئیدروژن است،به علاوه درصد کمی هلیم و مقادیر اندکی مواد دیگر. | ||
| − | 2-بخش داخلی آن احتمالا مایع یا جامد است.اما گازی نیست؛زیرا دما آن قدر زیاد نیست که بتواند بر فشار های عظیم ناشی از طبقات جو فائق آید.در اعماق زیاد جو گازی به صورت اقیانوسی از ئیدروژن مایع و هلیوم در می آید.هسته ی سیاره باید بخشی جامد با ساختاری بلورین داشته باشد که لایه ای ضخیم از ئیدروژن مایع فلرزی آن را احاطه می کند.منشاءمیدان مغناطیسی سیاره از این لایه است.هسته ی سیاهر هادی گرمایی خوبی است،درحالی که انتقال گرما در لایه های بالاتر از طریق همرفت صورت می پذیرد.فشار در مرکز سیاره در حدود 32 ملیون جو است. در حال حاضر برای این بخش از داخل سیاره قطری | + | 2-بخش داخلی آن احتمالا مایع یا جامد است.اما گازی نیست؛زیرا دما آن قدر زیاد نیست که بتواند بر فشار های عظیم ناشی از طبقات جو فائق آید.در اعماق زیاد جو گازی به صورت اقیانوسی از ئیدروژن مایع و هلیوم در می آید.هسته ی سیاره باید بخشی جامد با ساختاری بلورین داشته باشد که لایه ای ضخیم از ئیدروژن مایع فلرزی آن را احاطه می کند.منشاءمیدان مغناطیسی سیاره از این لایه است.هسته ی سیاهر هادی گرمایی خوبی است،درحالی که انتقال گرما در لایه های بالاتر از طریق همرفت صورت می پذیرد.فشار در مرکز سیاره در حدود 32 ملیون جو است. در حال حاضر برای این بخش از داخل سیاره قطری نمی توان معیین کرد.آن چه می شود گفت این است که مشتری بخش مرکزی چگالی به جرم در حدود 15 برابر زمین دارد که حاوی عناصر سنگین است. |
3-جو سیاره نیز مانند داخل آن عمدتا متشکل از h2 (80 درصد) he (20 درصد) و کسر ناچیزی از آمونیاک و متان. | 3-جو سیاره نیز مانند داخل آن عمدتا متشکل از h2 (80 درصد) he (20 درصد) و کسر ناچیزی از آمونیاک و متان. | ||
| سطر ۱۹۴: | سطر ۱۹۴: | ||
آ.اقمار داخلی.این گروه قمر ها یعنی چهار قمر گالیله ای و قمری را که پرفسور بارنارد کشف کرد شامل می شوند. | آ.اقمار داخلی.این گروه قمر ها یعنی چهار قمر گالیله ای و قمری را که پرفسور بارنارد کشف کرد شامل می شوند. | ||
| − | قمر های گالیلیه ای مدارهایی تقریبا مستدیر دارند و در فواصلی بین 420000 کیلومتر و 1880000 کیلومتر از مشتری با دوره های تناوبی بین 1و3/4 روز تا 2/3و16 روز حرکت می کنند.دوره ی تناوب حرکت وضعی و انتقالی آن ها برابر است(دوران هم زمان).بنابرین ناظری که بر مشتری قرار دارد همواره یک روی این چهار قمر را می بیند.هر چهار قمر به اندازه ی کافی بزرگ اند که در تلسکوپ،قرص های قابل مشاهده ای را پدید آورند و اگر تلالؤ چیره ی سیاره ی اصلی نبود با چشم برهنه می شد آن ها را دید. در پاره ای مواقع هر چهار تای ان ها در طرف غرب سیاره اند.در مواقع دیگر فقط سه تا،دوتا،یکی یا هیچکدام شانت و بقیه در طرف شرقی سیاره جای دارند.چه بسا اتفاق می افتد که یکی از قمر ها در خسوف باشد(از پشت سیاره بگذرد)یا در عبور باشد(از برابر سیاره بگذرد).تغییرات موضع چهار قمر گالیله ای را | + | قمر های گالیلیه ای مدارهایی تقریبا مستدیر دارند و در فواصلی بین 420000 کیلومتر و 1880000 کیلومتر از مشتری با دوره های تناوبی بین 1و3/4 روز تا 2/3و16 روز حرکت می کنند.دوره ی تناوب حرکت وضعی و انتقالی آن ها برابر است(دوران هم زمان).بنابرین ناظری که بر مشتری قرار دارد همواره یک روی این چهار قمر را می بیند.هر چهار قمر به اندازه ی کافی بزرگ اند که در تلسکوپ،قرص های قابل مشاهده ای را پدید آورند و اگر تلالؤ چیره ی سیاره ی اصلی نبود با چشم برهنه می شد آن ها را دید. در پاره ای مواقع هر چهار تای ان ها در طرف غرب سیاره اند.در مواقع دیگر فقط سه تا،دوتا،یکی یا هیچکدام شانت و بقیه در طرف شرقی سیاره جای دارند.چه بسا اتفاق می افتد که یکی از قمر ها در خسوف باشد(از پشت سیاره بگذرد)یا در عبور باشد(از برابر سیاره بگذرد).تغییرات موضع چهار قمر گالیله ای را می توان با چند ساعت رصد تلسکوپی ملاحضه کردودنبال کردن عبور این اقمار دشوار است.اما سایه هایی که بر سطح مشتری می اندازند بسیار مشخص است و در شرایط روئیت خوب آن ها را حتی با تلسکوپ نسبتا کوچکی می توان دنبال کرد. |
یو داخلی ترین قمر گالیله ای از نظر آتش فشانی فعال است.این قمر که هم اندازه ی ماه است در هنگام عبور و یه جر 1 از کنار آن دست کم هشت آتش فشان فعال داشت.بیش از 500 آتش فشان فعال در یو شناسایی شده است که در حدود 100 تای آن ها فعال اند.یو دارای جوی از گوگرد،اکسیژن و سدیم است.موادی که از آتش فشان های یو خارج می شود احتمالا منبع موادی است که به صورت چنبره ای از پلاسما مشتری را احاطه می کند و توسط ویه جر 1 کشف شده است. | یو داخلی ترین قمر گالیله ای از نظر آتش فشانی فعال است.این قمر که هم اندازه ی ماه است در هنگام عبور و یه جر 1 از کنار آن دست کم هشت آتش فشان فعال داشت.بیش از 500 آتش فشان فعال در یو شناسایی شده است که در حدود 100 تای آن ها فعال اند.یو دارای جوی از گوگرد،اکسیژن و سدیم است.موادی که از آتش فشان های یو خارج می شود احتمالا منبع موادی است که به صورت چنبره ای از پلاسما مشتری را احاطه می کند و توسط ویه جر 1 کشف شده است. | ||
