در حال ویرایش نظریه وحدت الکتروضعیف
هشدار: شما وارد نشده‌اید. نشانی آی‌پی شما برای عموم قابل مشاهده خواهد بود اگر هر تغییری ایجاد کنید. اگر وارد شوید یا یک حساب کاربری بسازید، ویرایش‌هایتان به نام کاربری‌تان نسبت داده خواهد شد، همراه با مزایای دیگر.
این ویرایش را می‌توان خنثی کرد.
لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.
| نسخهٔ فعلی | متن شما | ||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | در دهه‌ی 1960 پیشرفت‌های بیشتری در زمینه‌ی [[ | + | در دهه‌ی 1960 پیشرفت‌های بیشتری در زمینه‌ی [[وحدت نیروها]] انجام شد، زمانی‌که فیزیک‌دانانی چون استیون وینبرگ، عبدالسلام و شلدون گلاشو، نظریه‌ی «وحدت الکتروضعیف» را مطرح کردند. |
| + | |||
| + | آنها در این نظریه نشان دادند که چگونه میدانی به نام «[[بوزون هیگز]]»، خودبه‌خود، تقارنش را می‌شکند و به ذره‌ی تبادل‌کننده‌ی برهم‌کنش ضعیف جرم می‌دهد؛ در نهایت، این میدان باعث می‌شود که نیروی جدید از نظر برد و شدت از نیروی الکترومغناطیسی که [[فوتون]] بدون جرم حامل آن است متمایز شود. وحدت الکتروضعیف زمانی‌که نیروی قوی را هم دربرمی‌گرفت، به‌صورت مدلی برای نظریه‌ی «وحدت بزرگ» احتمالی مطرح شد. | ||
| − | |||
| − | |||
== منبع: == | == منبع: == | ||
| + | کتاب [[%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%A9%DB%8C%D9%87%D8%A7%D9%86|کرانه‌های کیهان]]/ نوشته پائول هالپرن/ ترجمه حوریه آقانور/ [http://www.hoormazd.com/detail.aspx?content=news&gidview=101&catid=19 انتشارات هورمزد]. | ||
| − | |||
| − | [[ | + | [[category:کیهان‌شناسی]]<br/>[[Category:فیزیک]] |
