در حال ویرایش کاوشگر کاسینی-هویگنس

[[category:فناوری فضایی]]

[[File:Cassini-huygens anim.gif|thumb|مدلی سه بعدی از کاوشگر کاسینی-هویگنس]]
کاوشگر فضایی کاسینی-هویگنس ساخته شده توسط آژانس فضایی اروپا و [[ناسا]] که در سال 1997  به سمت زحل پرتاب شد،در سال 2004 به [[زحل]] رسیده وقسمتی از آن با نام کاوشگر هویگنس از آن جدا شده ودر سطح تیتان بزرگترین قمر آن فرود  آمد.این فضاپیما برای رسیدن به مدار مطلوب دوبار از گرانش سیاره [[زهره]] و یک بار از گرانش زمین استفاده نمود.وزن آن ۶ تن وهزینه آن ۴/۳ میلیارد دلار برآورد شده است. کاسینی علاوه بر نقشه برداری  دریاچه های متان در قمر [[تیتان]]، شناسایی آبفشانهای یخی بیرون زده در قمر [[انسلادوس]] و ردیابی طوفانها در جو زحل، مطالعات فراوان و گسترده ای بر روی سیستم حلقه ها و محیط آنها انجام داده است. این بررسی ها و مشاهدات به ماهیت ذرات حلقه ها، چگونگی برهم کنش آنها با یکدیگر و با قمرهای سیاره و نقش غبار ریز در سیستم حلقه ها نور تازه ای بخشیده است.کاوشگر فضایی تحقیقاتی کاسینی-هویگنس به همراه فضاپیمای جستجوگر هویگنس بطور مشترک توسط [[ناسا]] و سازمان فضایی اروپا([[اسا]]) برای کاوش به فضا فرستاده شد.به طوری که کاسینی به دور زحل گشته و اطلاعاتی از آن به زمین مخابره می‌کند ولی هویگنس یک فضاپیمای کوچک بود که از کاسینی به سمت قمر زحل یعنی تیتان فرستاده شد و اطلاعاتی از سطح آن کسب و به زمین مخابره کرد.
[[File:Cassini interplanet trajectory.svg|thumb|مسیر پرواز کاوشگر به سمت زحل]]
نام این دو فضا پیما از دو منجم شهیر [[کاسینی|جیوانی کاسینی]] و [[کریستین هویگنس]] گرفته شده‌است.
کاوشگر هویگنس ساخته شده توسط اسا و به نام منجم آلمانی قرن هفدهم کریستین هویگنس، است که بخشی از ماموریت کاسینی-هویگنس است که وظیف داشت بر سطح تیتان فرود آید و آن را بررسی کند. این سفینه در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ پرتاب شد و در ۱۴ ژانویه ۲۰۰۵ به سطح تیتان نشست و تا ۹۰ دقیقه پس از فرود اطلاعاتی از سطح و جو آن مخابره کرد.دلیل پرتاب این کاوشگر به خاطر این بوده است که جو غلیظ تیتان مانع می‌شد از طریق ابزارهای رصدی بتوان سطح آن را مورد مطالعه قرار داد اما هویگنس نشان داد که در سطح این قمر متان به سه شکل مایع، جامد و گاز وجود دارد و و حتی رودهایی از آن در سطح تیتان وجود دارد.
[[File:Saturn from Cassini Orbiter (2004-07-17).jpg|thumb|زحل از دید کاوشگر کاسینی]]
درسال 2008 فضاپیمای کاسینی دریاچه ای از هیدروکربن های مایع را در نزدیکی قطب جنوب تیتان یافت. قبل از اینکه ماموریت کاسینی آغاز شود دانشمندان وجود اقیانوس هایی از متان، اتان و دیگر هیدروکربن های سبک را بر روی تیتان پیش بینی می کردند. اما بعد از 40 بار گردش کاسینی در ارتفاع کم به دور تیتان، اطلاعات به دست آمده امکان وجود چنین اقیانوس هایی را رد کرد. ولی وجود هزاران شبه دریاچه بر روی این قمر شگفت انگیز را هیچ گاه نمی توان انکار کرد. کاسینی با استفاده از طیف سنج نقشه بردار مرئی و مادون قرمز خود توانست دریاچه ای از اتان مایع را کشف کند. این کاوشگر همچنین توانست دریاچه دیگری را که 235 کیلومتر درازا و 7800 کیلومتر مربع مساحت دارد، کشف کند. این دریاچه Ontario Lacus نام دارد. تنها کمی بزرگتر از دریاچه انتاریو(واقع در آمریکای شمالی) است و همین امر علت نامگذاری آن را می رساند. کشف چنین دریاچه هایی سبب می شود که تیتان بعد از زمین، دومین جرمی در منظومه شمسی باشد که بر روی سطح خود مایع دارد. تیتان همیشه یکی از نقاط شگفت‌انگیز منظومه شمسی بوده است. قمری که به تنهایی از پلوتو بزرگ‌تر است و داری جوی غلیظ با تشابهات بسیاری با جو سیاره ماست.
مدارگرد کاسینی متعلق به ناسا و تیتان‌نشین هویگنس متعلق به [[اسا]](سازمان فضایی اروپا)، یکی از بزرگترین مأموریتهای فضایی بشر تا به امروز بوده‌اند. این مجموعه پس از پرتاب در 15 اکتبر 1997 و پرواز از کنار [[زهره]]، [[زمین]] و [[مشتری]] سرانجام در 30‌ ژانویه 2004 میلادی وارد مدار زحل شد. به این ترتیب مأموریت چهار ساله کاسینی به منظور مطالعه منظومه کیوانی که شامل سیاره کیوان و بالغ بر 50 قمر گوناگون آن می‌باشد، آغاز شد. در 25 دسامبر همان سال هویگنس از سفینه مادر جدا شد و با چتر وارد اتمسفر غلیظ تیتان گردید. اندازه‌گیری دما، فشار، ترکیب شیمیایی، سرعت و جهت باد، تغییرات شرایط در لایه‌های مختلف جو و همچنین صدای تیتان از جمله داده‌های عجیبی بود که برای اولین بار در تاریخ بشریت از جو و سطح یک قمر واقع در دوردست‌ها دریافت می‌شد.
[[File:Huygens surface color sr.jpg|thumb|تصویر گرفته شده از سطح تیتان توسط کاوشگر هویگنس]]
{{-}}

== منبع ==
ویکیپدیا فارسی

ویکیپدیا انگلیسی

دانشنامه هفت آسمان