M2
محتویات
تاریخ
خوشه ستاره ای M2 نخستین بار در سال ۱۷۴۶ توسط «دومنیک مارالدی» منجم فرانسوی ای که در رصد یک دنباله دار با «کاسینی» منجم مشهور همکاری داشت، کشف شد. «شارل مسیه» در سال ۱۷۶۰ در پروژه کشف دنباله دارها، بار دیگر این جرم را پیدا کرد. اما مسیه به اشتباه فکر کرد این جرم یک سحابی است و هیچ ارتباطی با ستاره ها ندارد. «ویلیام هرشل» در سال ۱۷۸۳نخستین کسی بود که ستاره های مجزا در این خوشه ی ستاره ای را کشف کرد.
رصد
این خوشه با دوربین دوچشمی به راحتی قابل مشاهده است. ستارگان هسته آن بدلیل فشردگی هسته قابل تفکیک نیستند ولی به کمک بزرگنمایی زیاد می توان چند ستاره را در لبه های آن مشاهده کرد. برای تشخیص ستاره های آن به تلسکوپی با حداقل قطر 8 اینچ احتیاج دارید. یکی مشکلات رصد این خوشه بودن آن در محوطه ای خالی از ستارگان روشن است.
مشخصات فنی
M2 یکی از غنی ترین و فشرده ترین خوشه های ستاره ای است که در طبقه بندی از نظر غلظت، در رده ۲ جای میگیرد. M2 به طور قابل توجهی بیضوی است (در گروه کهکشان های بیضوی جای دارد). این خوشه با سنی در حدود ۱۳ میلیارد سال یکی از پیرترین خوشه های ستاره ای است و در هاله کهکشان راه شیری قرار دارد.
نام |
اندازه ظاهری |
فاصله |
قدر ظاهری |
بعد |
میل |
صورت فلکی |
M2 یا NGC 7089 |
23 دقیقه قوسی |
37000 سال نوری |
7.5 |
21 ساعت و 34.1 دقیقه |
-45.8 دقیقه قوسی |
دلو |