اقمار گالیله ای

از ویکی نجوم
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰ توسط 37.63.174.131 (بحث) (آیو)
پرش به: ناوبری، جستجو
 چهار قمر از بزرگترین اقمار مشتری به ترتیب فاصله از این سیاره عبارتند از آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو به این چهار قمر، اقمار گالیله ای می گویند. گالیله ستاره‌شناس ایتالیایی در سال 1610 به کمک یک تلسکوپ بدوی ساده توانست این چهار قمر را کشف نماید.
اقمار گالیله ای.jpg

گانیمد

Gadnymede2 galileo.jpg

بزرگترین قمر مشتری گانیمد است که به عنوان بزرگترین قمر در منظومه شمسی به حساب می آید .سطح آن به طور مبهمی با نواحی تاریک شبه دریا ،مانند قمر ما به نظر می رسد .گانیمد همانند اروپا دارای خطوط عظیم جا به جا شده ای در طول سطحش می باشد . گانیمد دو نوع ناحیه اساسی خاکی دارد دهانه دار و شیار دار .دهانه ها آتش فشانی تا قطر 15 کیلومتر به میزان زیدی ناحیه دهانه دار را مشخص می کنند .فراوانی آنها نشان می دهد که قسمت دهانه دار خاکی حدود 4 بیلیون سال عمر دارد .در مقایسه با موارد مشابه روی ماه و عطارد دهانه ها به نسبت اندازه اشن کم عمق اند ،و برخی دارای بستر محدب به جای مقعر است .بسیاری از دهانه های روی گانیمد دارای پرتو های بسیار روشن هستند که از آنها امتداد می یابد و شکل گیری آنها را توسط برخورد هایی روی یک سطح یخ زده تابیده می کند. فضاپیمای گالیله با اطلاعات تکان دهنده ای از گانیمد برگشته است اولا این قمر دارای مغناطیس سپری است که ممکن است توسط یک هسته فلزی سیال یا یک لایه رسانای آب نمک در زیر پوسته تولید شده باشد .ثانیا سطح دارای میدان های یخ دهانه دار قدیمی در مجاور یا روی صفحات آتش فشانی یخی جوانتر ،کوهستان های یخی لبه دار ،شیار های عمیق و حوضچه های عریض می باشد که به نظر می رسند از نیروهای زمین ساختی نتیجه شده باشند .


منبع

کتاب نجوم و اختر فیزیک مقدماتی جلد اول ،زیلیک-گرگوری