M15

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

مسیه15 یا M15 (همچنین با مشخصه NGC 7078) یک خوشه کروی در صورت فلکی اسب بالدار (فَرَس اعظم) است. مسیه 15

مسیه 15
اطلاعات رصدی
صورت فلکی صورت فلکی فرس اعظم
بعد 21h 29m 58.33s
میل +12° 10′ 00.6"
فاصله 33سال نوری
قدر ظاهری +6.2
اندازه ظاهری 18′.0
ویژگی های ساختاری
جرم خورشیدی 5.6×105 ☉M
شعاع 88 ly ~
فلزیگی 2.37-
سن تقریبی 12.0 گیگا سال
ویژگی برجسته برآمدگی مرکزی
نام های دیگر NGC 7078, GCl 120

توسط ژان دومینیک مارالدی در سال 1746 کشف شد و در سال 1764 در فهرست اجرام دنباله‌دار-مانند چارلز مسیه قرار گرفت. با سن تخمینی 12.0 میلیارد سال، M15 یکی از قدیمی‌ترین خوشه‌های کروی شناخته شده است.<ref name="multiple">ویکی پدیای انگلیسی [۱] </ref>


{{-}}

مشخصات[ویرایش]

M15 با قطری معادل 175 سال نوری در فاصله تقریبی 33600 سال نوری از زمین قرار گرفته است. قدر مطلقی برابر با 9.2- دارد، که این به معنای مجموع درخششی معادل 360000 برابر خورشید است. مسیه 15 یکی از متراکم‌ترین خوشه های کروی شناخته شده در کهکشان راه شیری است. هسته‌ی آن تحت انقباضی که به عنوان فروپاشی هسته شناخته می شود قرار گرفته است و دارای یک نقطه اوج تراکم مرکزی است با تعداد بیشماری از ستارگانی که دور چیزی را احاطه کرده‌اند که ممکن است یک سیاهچاله مرکزی باشد.

این خوشه بعنوان اقامتگاهی برای بیش از 100000 ستاره، بدلیل برخورداری از تعداد قابل توجهی از ستارگان متغییر (112) و تپ اخترها (8) قابل توجه است، از جمله یک سیستم دوتایی ستاره‌ی نوترونی بنام M15 C. مسیه 15 همچنین شامل پیز1 است، اولین سحابی سیاره نمایی که بسال 1928 در یک خوشه ی کروی کشف شد. از آن زمان فقط سه مورد دیگر درون خوشه های کروی یافت شدند.

M15 با قدر 6.2، در شرایط خوب به آستانه بینایی چشم غیرمسلح ‌می‌رسد و با دوربین دوچشمی یا تلسکوپی کوچک می‌توان آن را به صورت ستاره‌ی تار و مبهمی رصد کرد. تلسکوپ‌هایی با دهانه‌ی بزرگتر (حداقل قطر 6 اینچ/150 سانتیمتر) شروع به نمایان ساختن ستارگان منفرد خواهند کرد، که درخشان‌ترین آنها از قدر 12.6+ است. این خوشه در اندازه 18 دقیقه قوس دیده می‌شود.<ref name="multiple">ویکی پدیای انگلیسی [۲] </ref>

منابع اشعه ایکس[ویرایش]

ماهواره‌ی زمین-گرد یوهیورو و رصدخانه اشعه ایکس چاندارا دو منبع درخشان اشعه‌ی ایکس را در این خوشه شناسایی کرده اند: مسیه 15 ایکس-1 (4U 2129+12) و مسیه 15 ایکس-2. بنظر می‌رسد مورد اول اولین منبع اخترفیزیکی اشعه‌ی ایکس آشکار شده در اسب بالدار باشد.<ref name="multiple">ویکی پدیای انگلیسی [۳] </ref>


منابع[ویرایش]

<references />